Je zult nu maar campagneleider zijn. De naoorlogse verkiezingscampagnes waren stukken eenvoudiger. Op een poster plaatste je de naam van de lijsttrekker en het lijstnummer. Portretten, slogans en huisstijlen kwamen later, met de stijgende welvaart en de ontzuiling. De verkiezingsposter werkte toen als een app of planner op je mobiel: een reminder om te gaan… verder lezen
Ik ben in Bodo, Noorwegen. Dat is ruim boven de poolcirkel. Het is 17 mei, de nationale feestdag. Voor een nuchtere Zuid-Nederlander als ik is het feest daar een merkwaardig fenomeen. Ons carnaval komt misschien nog wel het dichtst in de buurt. Er is een optocht, veel mensen zijn verkleed en is aan het eind… verder lezen
Wie muzikant wil worden, kan maar beter niet de autobiografie van Joe Jackson lezen. Veel mensen kennen hem als ‘angry young man’ uit de new wave tijd, begin jaren tachtig. Maar zijn successtory, die dan begint, kent een lange voorgeschiedenis van veel afzien en falen. De eerste 400 bladzijden van zijn boek gaan daarover, het… verder lezen
Ouders van puberzonen kennen vast het beeld. Je komt thuis en daar ligt zoonlief in de bank. Alleen of met een vriend. De lichaamshouding verraadt geen overdreven enthousiasme. In tegendeel. De blik is strak op het beeldscherm gericht. Het enige dat beweegt zijn de handen waarmee de controller bediend wordt. Hier wordt gegamed. Maar denk… verder lezen
Is het de after lunch dip? De kalme toon waarop een collega tijdens een vergadering praat, maakt dat mijn concentratie ernstig wegzakt. We zitten met zijn drieen in wat we in ons stadskantoor een aquarium noemen: een vrijstaande vergaderuimte van glas, zonder een directe verbinding met buiten. De deur, die voor de zuurstoftoevoer al open… verder lezen
Mijn Airbnb biedt een waanzinnig uitzicht op de Noorse haven en de zee. Maar mijn blik gaat vooral naar de wand tegenover de ramen. Daar staat een stereo-installatie zoals ik er nog nooit een heb gezien. In het midden staat een tafeltje met een cd-speler en een eindversterker uit het hoogste prijsssegment. Daarachter bevindt zich… verder lezen
Zaterdag mocht ik mijn favoriete twaalf liedjes presenteren in Mijn Dozijn, een muziekprogramma op de lokale zender van Ede. Ik hecht eraan te vermelden dat ik er op bezoek was. Ik ben geen fan van Ede. Ede is de een na grootste gemeente van Nederland, qua oppervlakte. De plaatsnaam bevat slechts twee verschillende letters. Met… verder lezen
Mijn dochter komt over enkele dagen thuis. Ze heeft vijf maanden gereisd door Azië en Australië. Eindelijk is mijn gemoedstoestand zo dat ik me kan overgeven aan Twin Peaks. Want Twin Peaks is de jaren negentig tv-serie die alle ellende bevat die je niet wilt dat je 18-jarige dochter overkomt. Vanaf de eerste aflevering –… verder lezen
Deze week viel hij op de deurmat. De oproep voor het referendum over het associatieverdrag tussen de Europese Unie en Oekraïne. Soms lees je er iets over. Zoals het interview met Herman van Rompuy, oud voorzitter van de Europese Raad in Trouw. ‘Stem voor het verdrag’, zei hij. Het verdrag gaat volgens hem niet alleen… verder lezen
Ik ben een groot bewonderaar van George Orwell. Niet vanwege zijn bekendste werk – 1984, Animal farm – maar omdat ik vooral zijn non-fictie verhalen geweldig vind. Hij was afkomstig uit de Engelse middenklasse, maar schreef prachtige boeken over het leven aan de onderkant van de Britse maatschappij. Road to Wigan pier is er een… verder lezen