Ik: Hé W. hoe is het met jou?
W: Goed. Met jou dan?
Ik: Ook goed!
W. Komt naast me zitten. Ik ben aan het werk achter een pc op een bank. Een samenwerkingsplek. W. tipte me eerder over een behandelmethode bij burn out verschijnselen. Daarna kreeg hij dezelfde klachten.
W: (op samenzweerderige toon) Ik ben ook bij C. geweest…
Ik: Hoe was het?
W: Heel goed. Het is wonderbaarlijk. Die man gaat op willekeurige plekken op je rug drukken. Huilen! Het is weken geleden, maar ik merk het nog steeds. Ik voel ruimte!
Ik: Mmm. Mooi! Bij mij gebeurde er niks.
W: Ja bijzonder hè? Dat kan natuurlijk.
Ik: Maar voel jij je daar dan niet verschrompelen tot een willoos patiëntje? Als je in je onderbroek op je buik ligt, met je gezicht in een gat in de behandeltafel, kwijlend in een bak onder je, terwijl een volwassen vent op je zit te drukken?
W: Nee daar heb ik geen last van. Ik heb schijt aan die status van dit soort behandelaars. Het gebeurt op mijn manier of ik ben weg.
Ik: Tja. Het was voor mij de eerste keer. Ik moest de afweging maken of ik er mee door moest gaan. Mijn dochter vond van niet. ‘Da’s niks voor jou pap,’ zei ze. ‘Jij moet praten, weet je wel. P.r.a.t.e.n!‘
W: Maar hoe is het met jou dan?
Ik Heel goed. Ik doe nu een meerdaagse training. In een groep. Meesterschap in werk en leven. De eerste twee dagen gehad. Daar merk ik nu al het voordeel van.
W: Wat dan?
Ik: Dat ik bewuster ben. Niet in het hoofd maar in de maag: het gevoel. En tijd is ook een ding. Ik wil vaak alles. Tegelijk. Last minute. Hoe meer tijd ik mezelf gun, hoe minder spanning ik voel. Klinkt ook wel belachelijk logisch eigenlijk…
W: Zekers. Ik was laatst op een stilteweekend. Heerlijk, die rust. En de tijd die je voor dingen uit trekt… Ik was wel een kwartier bezig met tandenpoetsen. Stoken. Flossen. Maar ik was er op een gegeven moment ook wel klaar mee. Dan moesten we ’s ochtends beginnen met schreeuwen en mantra’s zingen. Daar had ik geen zin meer in. Dus ik ben uiteindelijk eerder weggegaan.
Ik: Was het een boeddhistisch centrum? Ik heb ooit een stilteweekend in zo’n centrum gedaan. ‘s Ochtends om vijf uur. Zitmeditatie. loopmeditatie. Tijdens het lopen sprak je mantra’s uit. Daarna wierp je je om beurt aan de voeten van de Zenmaster met jouw levensvraag. In volledige onderwerping aan de Boeddha…
W: Ja dat meester – leerling gedoe. Schei toch uit! Hé, werk ze nog. En een goed weekend!
Ik; Ja jij ook!
