Wild

Ik ben nooit in een dark room geweest. Maar ik stel me de entree voor als die van de wildobservatiehut waar ik zondag verzeild raakte. Een houten wand in the middle of nowhere, ergens in het Nationaal Park de Hoge Veluwe. Je kunt links- en rechtsom van het licht de donkerte in. De vriend waar… verder lezen

Is comazuipen echt zo erg?

Vraag van mij  aan F.: ‘Zit er nog geld in pot? Voor een borrel onderweg? Of heb je knoflook en Slivovitsj bij je, voor het ochtend tussendoortje?’ Antwoord F. ‘Ik heb geen Slivovitsj, wel knoflook. Overigens zit ik in mijn dry january. Dus sowieso geen alcohol voor mij.’ De eerste zondag van januari is midwinterwandeldag… verder lezen

Dank

Het is de zaterdag voor kerst. Een dag met een strak programma, want voordat ook ik in de vliegtuigstand ga, moet er nog veel gedaan worden. Boodschappen, mijn groentebijdrage aan een gezamenlijk kerstdiner van de moestuin halen, een garagebox ontruimen. Er is niet veel nodig om het programma in de war te schoppen. Een lekke… verder lezen

Why we cycle

Hé! HÉE…!! Ik reed op mijn fiets door de sneeuwprut, vlak achter een bestelbus van Post.nl. Het busje was net als ik van plan rechtsaf te slaan, reed tergend langzaam en liet geen ruimte. Ook niet toen we eenmaal de hoek om waren in mijn straat. Sterker, hij reed nog langzamer en drukte me geleidelijk… verder lezen

Mevrouw de wethouder slaap zacht

Natuurlijk had ik de verfmarkeringen op de bomen gezien. Met een spuitbus waren rode ringen rond ogenschijnlijk willekeurige stammen gespoten. Beuken, eiken douglassparren, soms met twee handen te omvatten, soms zelfs niet eens met twee armen. Met afgrijzen had ik een artikel in het wijkkrantje erover gelezen. In de buurtapp Nextdoor hadden wat buurtbewoners eerder… verder lezen

Woede

it’s not the large things that send a man to the madhouse. death he’s ready for, or murder, incest, robbery, fire, flood… no, it’s the continuing series of small tragedies that send a man to the madhouse – The shoelace, Charles Bukowski – Met een sleutel een kras trekken over de flank van een Mercedes taxi… verder lezen

Konstantin Paustovski

– Wie zijn gave tot verwondering bewaart, verliest nooit.’ Lila Azam Zanganeh (Iraans vluchteling) – Ik groeide op in een huis zonder rioolaansluiting, zonder auto en zonder boeken. Op mijn zevende verhuisde ik van een klein gat naar een iets groter gat. De verhuizing ontnam me de bossen waar ik dagelijks speelde. Maar ik kreeg… verder lezen

September Song

It’s a long long while From May to December But the days grow short When you reach September When the autumn, autumn weather Turns the leaves into flame … These few precious days I’ll spend with you. Deze week, de laatste in september, is zo’n week die mij niet lang genoeg kan duren. Soms krijgen… verder lezen

Het geluid van de wind

De zeereis van met het zeilschip de Anne Margaretha van IJmuiden naar Lissabon geeft me alle tijd om de verschillende geluiden aan boord op te tekenen. Maar eerst een misverstand uit de weg ruimen: de route door langs de Nederlandse en Belgische kust en door het Kanaal is doorgaans, zoals dat in zeiltermen heet, niet… verder lezen

De troost van de natuur

Alsof het beestje het parcours van het Francochamps aflegt, maar dan drie dimensioneel in de lucht. Deze vleermuis lijkt de enige te zijn die nog niet zijn holle boom heeft opgezocht, op deze vroege ochtend. Als hij op een paar meter afstand telkens voorbijscheert, hoor ik zijn vleugels elkaar licht aantikken. Ruim een uur daarvoor… verder lezen