Vraag van mij aan F.: ‘Zit er nog geld in pot? Voor een borrel onderweg? Of heb je knoflook en Slivovitsj bij je, voor het ochtend tussendoortje?’
Antwoord F. ‘Ik heb geen Slivovitsj, wel knoflook. Overigens zit ik in mijn dry january. Dus sowieso geen alcohol voor mij.’
De eerste zondag van januari is midwinterwandeldag met een vriendenclub. Mijn vraag naar de slivovitsj en knoflook was een knipoog naar ons uitstapje in de bergen van Bosnië-Herzegovina met een broer van een van ons. Daar vierden we de eerste pauze in de beklimming in de ochtend met ui, knoflook en Slivovitsj. Maar het kan nog vroeger. In de Lamsenjochhütte in het Karwendel begonnen we de dag met Schnapsch van de Hüttenwart. Dat was voor dat de klok negen sloeg.
Het is Dry january. Een actie om deze maand geen druppel alcohol te drinken. Zo gemakkelijk als hij aan het begin van bergtocht een borrel achteroverslaat, ziet vriend F. er deze maand helemaal van af. Zo lijkt het, althans. In het Verenigd Koninkrijk, waar dit initiatief ontstaan is, doen inmiddels drie miljoen mensen mee. Uit onderzoek blijkt dat ook een half jaar na deelname 72% van de deelnmers nog steeds minder drinkt. Indrukwekkende cijfers.
Ik heb mijn aantekeningen over mijn eigen drooglegging er eens bij gepakt. Ik deed twee jaar geleden mee aan Ikpas.nl, een vergelijkbare actie. Vooral omdat ik baal als ik mezelf betrap op dwangmatig gedrag. Drinken omdat het beschikbaar is of wordt aangeboden. Omdat anderen ook drinken. Ik zie mezelf liever als iemand die ‘in control’ is. Het lukt aardig, maar brother Booze is een sluwe verleider.
Niet dat ik me wat de alcohol betreft kan meten met iemand als André Hazes. Een of twee glazen per dag. En anders dan vroeger gaat het me vooral om de smaak. Wijn maakt het eten smaakvoller en omgekeerd. Eén of twee dagen in de week drink ik niet. Maar wie denkt dat ik hier verstandig bezig ben, vergist zich. Kijk de BBC documentaire ‘Is binge drinking really that bad?’ In deze documentaire onderzoekt een tweeling wat voor effect alcohol heeft. De een doet dat door vier zaterdagen 21 consumpties in te nemen, de ander drinkt dagelijks drie glazen. De alcohol heeft op beiden een onthutsend nadelig effect.
Goed. Terug naar de midwinterwandeldag. Wat moet daar van terechtkomen nu de grootste fijnproever onder ons weigert mee te doen? Koffie en thee wordt het, na de geleverde inspanning. Daar kan ik nog in mee, als het om een of twee consumpties gaat. Maar wat zijn nu serieuze alcoholvrije concurrenten van de Vedett IPA, een Siciliaanse Nero D’Avola of een 12 jaar oude Bowmore single malt? Van acht man blijven er die middag drie alcoholvrij. Meer dan ik bij de inkoop rekening mee heb gehouden. Toch kijk kijk niet terug op een mislukte middag. In tegendeel.
Terugkijkend in mijn aantekening van ikpas.nl zie ik dat ik mijn geheelonthouderschap begon in de staart van een griepje. Makkelijk zat. Sporten in je eentje helpt ook. Als ik gesport heb, heb ik vooral behoefte aan water . In gezelschap is het lastiger. Drinken als sociaal verschijnsel is eeuwenoud. Bij mijn verblijf in Zwitserland enkele weken terug bij een vriend zag ik dat de derde helft in het café na het sporten een internationaal verschijnsel is.
Als ik geen alcohol drink, blijf ik gedurende de avond alerter en fitter. Ik ben nog altijd nieuwsgierig naar hoe de schrijver Charles Bukowski, bekend als grootgebruiker, zijn hele oeuvre onder invloed kon schrijven. Als ik fit wil blijven of moet autorijden drink ik niet of nauwelijks. Maar ik stopte met stoppen na een week. Ik vind het te lekker. Ik hóef niet altijd alert te zijn. En ik ben gezelliger met een biertje. Of ik vind dat ik gezelliger ben. Van mij mag het een lange en droge maand januari zijn. Maar zonder mij graag.
Dit stuk kwam voor u tot stand onder invloed van twee flesjes Gulpener Ur hop IPA.
(Ok. En een klein glaasje Writers tears).
