Een korte verhandeling over ecopaniek

1. Ik verbleef kort geleden even in Amsterdam. Ik verbaasde me over het vuil, dat zich aftekende op de luxaflex in de woonkamer van mijn logeeradres. Door een kier had de koude oostenwind een spoor op de luxaflex achtergelaten. In nog geen twee weken tijd. Dít is wat je in Amsterdam dagelijks inademt.

2. Een vriend van me wil weg uit Amsterdam. Zijn vrouw heeft astma. Met de luchtkwaliteitskaart van Nederland in de hand zoeken ze een plek met schonere lucht. ‘Tevergeefs,’ volgens G. ‘Het maakt eigenlijk geen reet uit. Zelfs in dat Arnhem van jou, aan het bos, is het beroerd gesteld. Industriegebieden in de Botlek, het Ruhrgebied en rond Hamburg, de kippenindustrie in onze eigen Biblebelt verzieken onze lucht.Het is een illusie te denken dat je schone lucht inademt, zelfs als je aan de kust woont.’

3. ‘Ga je nu die kachel de deur uit doen?’, vroeg ik J. laatst, tijdens het klaverjassen. In de woonkamer van J. bevindt zich een sjieke houtkachel. Voor het huis ligt een grote verzameling hout opgeslagen. Aanleiding is de recente discussie over het negatieve effect van houtkachels op het milieu. Onder andere vanwege fijnstof. J. Is erg van het milieu. Wij alle vier. We werken alle vier voor een groenere en duurzamere wereld. We hebben alle vier een houtkachel.

4. Op mijn werk bespreek ik een campagne om studenten te verleiden minder de bus te nemen en vaker te fietsen. De bussen zijn namelijk te vol en fietsen is beter voor het milieu. Als we een vervolgafspraak maken, blijkt dat lastig te zijn. Ik tel binnen een termijn van twee maanden voor de drie deelnemers vijf vliegreizen en een skivakantie.

5. Ik nodigde laatst een Zwitserse vriend bij mij uit. Ik had –met het vliegtuig – een concert in zijn land bezocht en mijn jas bij hem laten liggen. De jas zelf ophalen of laten terugbrengen was voordeliger dan opsturen. Zelf gaat deze vriend met zijn vriendenclub een weekend naar Portugal. Het is goedkoper dan een weekend skiën in zijn eigen land. Het is hetzelfde land waar vorig jaar het dorp Bondo door een modderlawine veroorzaakt door de klimaatverandering werd weggevaagd.

6. Als ik thuis vlees braad of spek bak, krijg ik bij een beroerde afzuiging meer fijnstof binnen dan bij een gemiddelde fietsrit door de stad, weten we sinds kort. Nog los van het feit dat alleen al vlees consumeren grenst aan milieuterrorisme, volgens de hardliners in de milieubeweging.

7. En hier zit ik dan. In mijn schuur, op mijn biologische moestuintje. Buiten blaast de Russische beer – hopelijk voor het laatst – fijne sneeuwvlokjes over de net ingezaaide spinazie, raapstelen en rucola. Binnen is het behaaglijk warm. Dankzij de houtkachel, gevuld met 100% lokaal geproduceerd, onbewerkt en gedroogd hout. Maar ik stoot daarmee wel een portie fijnstof over Arnhem uit.

Ook last van ecopaniek? Kijk op uitzending gemist De worsteling van de groenmens. Of deel je worsteling deze week in VPRO meet-ups in Amsterdam, Utrecht en Den Bosch.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *