De grijze dagen van de jaarwisseling zijn voorbij. Sterker nog: de kleur is nu zwart. Inktzwart. De kerstman heeft mijn vrouw namelijk de dvd-box met The Killing serie III cadeau gedaan. Probeer dan nog maar eens te ontsnappen aan die duistere beklemming die deze serie oproept.
Het is vreemd te bedenken dat de top drie van de gelukkigste landen landen al jaren wordt bezet door Scandinavische landen. Dat is niet af te leiden uit het strikte verbod op humor in elke Scandi thriller. En dan de chagrijnige taal, waardoor het lijkt of iedereen op elk moment nodig moet poepen. Of boos is op elkaar. Of allebei. Tel daar de volledig uitdrukkingsloze gezichten van de spelers bij op, waardoor het blijft gissen wat ze bedoelen. Wèl handig in een crimi, dat geef ik toe.
Maar om terug te komen op de sinistere kant van deze Killing serie: Er lijkt behoorlijk bespaard op energiekosten: bijna alle opnames zijn ‘s nacht buiten, of binnen bij zeer schaars licht opgenomen. Het maakt niet uit: hoofdrolspeelster Sarah Lund heeft altijd een zaklamp paraat en wij nemen deze nawee van Dogma95 als Scandi thrillerjunkies graag voor lief. Wij worden blij van the Killing.
Wat de lol is van weer een duister mysterie dat opgelost moet worden? Het helpt als je weet waar je eigen kinderen uithangen. Ontvoering, kindermisbruik, overspel en de meest gruwelijke moorden doen het dan uitstekend bij een kaasplankje, nootjes en een goed glas wijn. Vlak ook het who-done-it effect niet uit. Elke deel uit de serie heeft een cliffhanger, waardoor het logischer is dat je tot diep in de nacht doorkijkt en je ‘s ochtends ziek meldt, dan dat je gewoon naar je werk gaat. Maar de grote troef is natuurlijk Sarah Lund, gespeeld door Sofie Grabol.
De zwijgzame rechercheur in wollen trui houdt ons thuis af van welke concurrerende activiteit dan ook. Rolmodel voor háár (eigenzinnig, scherp, aardig op leeftijd, maar ze ziet er goed uit met haar paardenstaart, tijdloze jeans en Scandi trui). Leuk ding voor hèm (lekker wijf is niet het goeie woord, maar ze heeft een strak lijf en ‘ze-heeft-wel-wat,’ is ondoorgrondelijk (spannend!), behoorlijk op leeftijd, maar daardoor kan hij zich met haar wel iets voorstellen.
Het was balen dat bij de dvd-box geen gratis breipatroon met een sneeuwvlokken of rendiermotief zat. Ik wil Sarah Lund in huis. Voor straks, als ze er niet meer is. Op een subtiele manier mijn vrouw Sarah Lundificeren. Ik wil haar in zo’n trui. Met Sarah Lund jeans. En een paardenstaart. En – wie weet – de Sarah Lund eau de toilette en Sarah Lund lingerie. Die gaan er geheid komen. Het handboek met de vijf stappen om Sarah Lund te worden (van Emma Kennedy) heb ik al in huis.
Nog één aflevering te gaan. Mijn vrouw heeft er geen weet van, dat ze plaats gaat maken voor ‘die ander’. Nog niet, maar er wordt aan gewerkt.
