Iets moet me van het hart. Mijn relatie is niet meer wat ie geweest is. Mijn relatie met muziek bedoel ik. Als je me nu vraagt wat ik goed vind; krijg je een ontwijkend antwoord. Wat luister je dan zoal? Bar weinig, eigenlijk, als je het vergelijkt met vroeger tijden. Als tiener had ik de versterker meer aan dan uit. Ook als twintiger was dat het geval. Ik heb zelfs nog enige tijd voor de Nederlandse muziekbusiness gewerkt. Heel veel bandjes gezien in die tijd. Overigens wordt de muziek en de beleving ervan niet automatisch beter als je er beroepshalve mee te maken hebt. Maar dit terzijde. Het tijdvak als dertiger kun je vergeten wat muziek betreft. In mijn geval althans. Cultureel gezien waren dat sowieso geen vette jaren. Geen concertzaal van binnen gezien, Theater- of bioscoopbezoek was aan mij niet besteed. Als ik foto’s van mezelf uit die jaren terug zie, zijn ook alle ontwikkelingen in de mode volledig aan mij voorbijgegaan. Tja, kleine kinderen zijn handenbindertjes. Overigens vond ik de popmuziek in die jaren, de jaren 90, voorzover ik er dan bekend mee was, behoorlijk klote. Als je eindelijk – en dat is de lol van ouder worden – uit het regime met billendoekjes, maxicosi’s, babyfoons, overblijfmoeders en voor- en naschoolse opvang ontsnapt bent, breekt er een culturele revolutie los. Voor een bezoekje aan een filmhuis of theater levert de keuze nauwelijks problemen op. Leesvoer idem dito: ik weet altijd precies wat ik wil lezen. Ik vind moeiteloos de kledingstukken en attributen die bij mij passen. Vintage of modern, het maakt me niet uit. Maar muziek? Ik mag graag – weer – naar muziek uit mijn tiener- en twintigerjaren luisteren. Op de kwaliteit daarvan valt bij mij niet af te dingen. Maar het gevoel dat dit het dan is, waar ik het verder mee moet rooien. Dat gevoel schuurt. Je zou het assortiment toch vrij eenvoudig moeten kunnen uitbreiden. Maar de praktijk wijst anders uit. Je zult mij niet horen zeggen dat er geen goeie muziek meer te beluisteren valt. Er is waanzinnig veel goede muziek te beluisteren en te koop. Dat is eigenlijk ook het probleem. Een enkele keer stap ik bij de platenboer binnen. Dat doen niet veel mensen meer mij na: de platenzaak lijkt in dit internettijdperk ten dode opgeschreven. In deze betere speciaalzaak, vroeger een veilige thuishaven in een verder bijna vijandige buitenwereld, overvalt mij nu een vreemd soort lethargie. Van alles waar ik vroeger van hield – jazz, postpunk, blues, soul, wereldmuziek – is nu zoveel meer! ledere keuze die ik maak lijkt volstrekt arbitrair. Waarom nou een lp van Thelonius Monk op 180 gram vinyl en niet de nieuwe cd van Jungle by Night? Wanneer luister ik daar eigenlijk naar? En hoe? Op mijn mp3 speler? Achter de pc? In de woonkamer? Of in de auto? Via internet is heel veel te beluisteren. Als je wilt. Maar daar is het helemaal lastig kiezen. En waarom zou je het nog kopen? Ik neem me telkens voor om de titels van goeie platen die ik daar hoor te noteren. Zodat ik er nog eens naar kan luisteren of kopen. Het komt er nooit van. De laatste keer dat ik een platenzaak bezocht kocht ik niets. Het was in de Waaghals in Arnhem. Die naam is niet voor mij bestemd. Al die platen en cd’s die mij uitnodigend aanstaarden; het werd me zwaar te moede. Ik was alleen. Onverrichter zake dan de deur weer uitlopen, dát is waaghalzerij. De reddingsboei die ik met beide handen vastgreep was de muziek die op dat moment de lege zaak vulde. Alsof een stompe naald zich een wegbaande tussen de groeven van een oude 78-toerenplaat.Een afgeknepen, sonore stem zong een prachtig liedje. De stem werd begeleid door een mengelmoes van dixieland, ragtime, blues en brassbandmuziek uit de jaren 20 van de vorige eeuw. - Wat heb je nu opstaan vroeg ik. - Dit is C.W. Stoneking. Een Australisch bandje. Ze treden volgende maand op in Merlyn in Nijmegen, zei de man achter de toonbank. - Bedankt voor tip zei ik. Tot ziens. Het bleek een prachtig optreden. De plaat (op cd en vinyl) was ook na het optreden te koop. Ik twijfelde maar kocht m niet. De muziekbusiness wordt van mij niet veel rijker. Maar het blijft tobben, met die liefde van me.
