Als mensen horen dat ik een moestuin heb, kun je er gif op innemen dat ik antwoord mag geven op twee vragen. ‘Zeker veel lekkerder?’ En: ‘Veel gezonder toch?’ Het zijn eigenlijk geen vragen maar in graniet gehouwen statements.
‘Van de boer’, ‘biologisch’, ‘je eigen teelt’ staat op een voetstuk en de stadsboer kan al helemaal niet meer stuk. Ik beaam het meestal. Een in de schoot geworpen reputatie gooi ik niet op de composthoop. Waarom zou ik? Maar het is natuurlijk grote kolder. Ok, ik spuit geen gif, gebruik alleen regenwater en zo min mogelijk mest uit de bio-industrie. Maar is het gezonder? Herken ik in een blinde smaaktest mijn eigen groenten? Ik ben bang van niet. Zeker niet allemaal. Het voelt vooral beter. Toch maak ik graag één uitzondering. Voor snijbiet.
Zelfs in populaire kookprogramma’s en supermarkten die hip willen doen met ’vergeten’ groenten als pastinaak en schorseneren, komt snijbiet er bekaaid vanaf. Snijbiet is het klasgenootje dat met gym als laatste gekozen werd. Het kruidenpotje achterin het keukenkastje. Je beste compilatiebandje ergens op zolder, omdat het zonde is om het weg te doen. Ten onrechte.
Snijbiet is puur. Snijbiet is prachtig. Alleen de naam al. Snij-biet. Punt. Het is niet te verkleinen, een meervoudsvorm is niet nodig, net zo min als een lidwoord. Moestuin en Warmoesstraat danken hun naam aan de oorspronkelijke naam voor snijbiet: warmoes. Bomvol ijzer en vitamine K. En dan die gekrulde vorm van de bladeren, de feestelijke kleuren, de aardse smaak! Ergens tussen andijvie en spinazie in. Van welke groente heb je het langste profijt, van de zomer tot zelfs voorbij de eerste nachtvorst? Snijbiet. Wat groeit vanzelf weer aan? Snijbiet. Welke groente laat zich het makkelijkst wassen? Snijbiet. Hoe kinderlijk eenvoudig is het om snijbiet klaar te maken? Jonge blaadjes gaan in salades. De rest snijden, wokken, klaar. Snijbiet combineert lekker. Snijbiet is het groene, gele, rode, paarse en nog nagenoeg onontdekte goud van de moestuin. De Duitsers noemen het niet voor niets Mangold.
Topchef Robert Kranenborg pleitte ooit in het tv-programma DWDD University voor minder vaak vlees eten en meer gebruik van lokaal geproduceerd voedsel. Snijbiet past daar naadloos in. De reden waarom we zo weinig horen van snijbiet is zijn vergankelijkheid. De supermarkten willen er niet aan omdat snijbiet kort houdbaar is. Dat is pas idioot. Snijbiet is niet vergeten, het is de meest genegeerde groente.
Ik wil eerherstel voor snijbiet. Onmiddellijk. Snijbiet voor kerst. Hol naar de biologische kerstmarkt of vraag je supermarktmanager er naar. Of koop een zakje zaad en kweek het zelf. Zes maanden culinair genot. Voor nog geen anderhalve euro.
