Vandaag vegen gemeentelijke reinigingsdiensten de resten van zeker 66 miljoen euro aan vuurwerk van de straat. Overblijfselen van knal- en lichteffecten om een nieuw jaar te markeren.
‘Afschuwelijk is het,’ zei mijn overbuurvrouw toen ik haar op oudejaarsdag op straat aansprak. Ze was zonder haar trouwe viervoeter. ‘Mijn hond is als de dood voor die knallen. Vanavond krijgt ie een slaappil.’ Haar ogen schoten vuur.
‘Voetzoeker’ riep van de andere kant van de straat een jongen uit een groepje. Met veel gehuil en rook baande een rotje zich een weg tussen de geparkeerde auto’s door. Zíj hadden er dik lol in.
Geen vuurwerk zonder vuur. Vuur is één van de vier elementen, naast, aarde, lucht en water. En vuur kent twee gezichten. De vlam is een symbool voor het levenslicht. Het gebruik van vuur onderscheidt ons van andere levende wezens. Met vuur kun je overleven.
Maar vuur staat ook symbool voor het einde. Vuur is gevaarlijk. Helmonders zijn op de valreep van 2011 hun theater het Speelhuis door vuur kwijtgeraakt. In vroeger tijden werd veel gedreigd met vuur, het vagevuur en de hel. Jeroen Bosch schilderde veel taferelen met vuur om het einde der tijden te symboliseren.
Liefde en haat. Beiden worden door vuur gevoed. Beiden zitten in ons allemaal. We gaan er alleen verschillend mee om. Soms zit het vuur ver opgeborgen. Zo ver dat we het bestaan ervan bijna vergeten. Eigenlijk net als het echte vuur. Wanneer sta je er nou bij stil dat er permanent een vuurtje wordt gestookt onder de motorkap van je auto, om vooruit te komen. Of in de ketel van de centrale verwarming, om je huis te verwarmen?
Ik wens voor iedereen dat 2012 een vurig jaar wordt. In de positieve zin dan. Het vuur van de passie. Het vuur moet weer en meer zichtbaar worden, voelbaar. Je moet het vuur ervaren zoals in het houtkacheltje op de plek waar ik dit schrijf. In de sport. In spelletjes. In werk. In contacten met je dierbaren of wie dan ook. In seks. Zoek de mensen of de dingen op waar jouw vuur bij ontbrandt. ‘Come on baby, light my fire’ zong ooit Jim Morrison. Maar niemand kon het beter verwoorden dan Jacques Brel in ‘Marieke’:
Zonder liefde warme liefde
Lacht de duivel de zwarte duivel
Zonder liefde warme liefde
Brandt mijn hart mijn oude hart
Zonder liefde warme liefde
Sterft de zomer de droeve zomer
En schuurt het zand over mijn land
Mijn platte land (mijn Vlaanderland)
Ps. Let wel op de juiste dosering.
