Januari is doorgaans niet de meest opwekkende maand op de moestuin te zijn. De dagen zijn grijs, nat en waterkoud. Nu het meeste groen verdwenen is biedt het tuinencomplex, zeker met dit weer een troosteloze aanblik, met zijn Gammaschuurtjes, geïmproviseerde stenen optrekjes, pergola’s en kassen. Bij mij zijn de blikvangers een gehavende schommelbank met gemeente Utrecht zonneluifel en de tomatenkas met doorzichtig, groen uitgeslagen plastic. Mosterblad – ingezaaid als groenbemester – onttrekt het achterste deel van tuin. Daar bevindt zich mijn mondvoorraad voor de winter. Wortel. Pastinaak. Snijbiet. Andijvie in de koude kas. En de kolen. Boerenkool, paarse boerenkool en de cavalo negro: palmkool.
Meestal is het hier uitgestorven in dit seizoen. Tof. De moestuin is een probaat middel tegen overbodig geouwehoer. Een man verwijdert in het middenpad onkruid en wortels bij zijn hek. Verplicht corvee voor alle tuinders.
‘Hallo.’
‘Hallo.’
Punt.
Jan met de scooter tref ik soms, schuin tegenover mijn tuin, meestal rond de middag. Ook nu.
‘Beste wensen Jan.’
‘Ja jij ook’.
Punt.
Jan is over de tachtig, komt elke dag. Ooit was het om de tuinkat eten te geven, maar geen idee of die nog leeft.
Twee tuinen naast de mijne is nog iemand aan het werk. Gekker moet het niet worden. Hij snoeit een va n de appelbomen. Ik ken de man niet. Hij is voor een doorsnee moestuinder overdressed: profi werkbroek, groen jack. Hij maakt gebruik van een lichtgewicht aluminium telescoopladder, ARS-snoeizaag. Voordat ik mijn zaaigoed voor het komend jaar bij de brandende kachel ga inventariseren, besluit ik een praatje te maken.
Twintig minuten later ben ik een stuk wijzer geworden. Dat het nu een prima tijd is om te snoeien, omdat er geen sapstroom is. En omdat je bij de kale boom beter de structuur van de boom ziet. Liefst drie, hooguit vier hoofdtakken overhouden. Uitbundig omhoogschietende loten, dood hout? Weg ermee. Maar ook na de bloei kun je nog snoeien. Je wilt je fruit liefst gelijkmatig over de boom zien groeien. Liever beneden dan boven. Wat het verschil is tussen de harttak en de concurrentieloten. Tussen bladknoppen en bloemknoppen, en de juiste verhouding tussen die twee. Dat ik voor snoeien rustig de tijd moet nemen, nu ik deze man bezig heb gezien.
Na mijn inventarisatie sluit ik het tuinhek, bind een geoogste palmkool op de bagagedrager van mijn fiets en vertrek. Ik weet wat voor zaad ik nog heb en wat ik moet bestellen. Als ik omkijk, zie ik de snoeier in de appelboom boven de ligusterhaag van de tuin uit torenen. Hij staat wijdbeens op twee takken, met zijn rug tegen een van de takken leunend, zaag in de hand. Hij tuurt omlaag, speurend naar een manier om de lichtinval op de vruchtdragende takken nog een tikje te verbeteren. 2019 Wordt een vruchtbaar jaar, wat ik je garandeer.
