Misselijk ben ik. Midden in de nacht zoeken de resten van een te grote tros druiven in mijn maag naar een uitweg. Tevergeefs. In afwachting van iets minder turbulentie in mijn maag ga ik naar beneden en installeer mij voor de tv.
Het nieuws op de publieke zender meldt dat de moeder van Laura niet blij is met het plan van haar puberdochter om als jongste zeiler solo de wereld rond te varen. De vader – de ouders zijn gescheiden – zou haar dit idee hebben aangepraat. Ik probeer me een voorstelling te maken van de afwegingen van de vader. Het lukt maar niet. Mijn vrouw en ik zijn in gesprek of onze puberdochter alleen (wel met vriendinnetje) met de trein naar de Tinadag in Duinrell mag. Dat vinden we al behoorlijk heftig.
Ik zap door. Gretige tienermeisjes bij mij in de buurt – net 18! – willen seks met mij. Ik zap door naar het volgende commerciële net. Veel maakt het niet uit. Nu willen rijpere vrouwen buitenseks met mij. Ik kan nu bellen. Ik kijk op de klok. Het is 02.30 uur. De volgende zender biedt meer van hetzelfde. Het lijkt wel een complot. Nu staat de Omafoon tot mijn beschikking. Via die Omafoon bereik ik oudere vrouwen die van wanten weten.
De rust in mijn maag is ondertussen nog niet teruggekeerd. Mijn voorstellingsvermogen slaat op hol. Ergens in een ouderencomplex ligt – misschien wel naast een alarmknop van de telefooncirkel – een mobieltje op een nachtkastje. Als ik dat nummer intoets, krijg ik dan een geil gesprek? Of kan ik dan even langs komen? Wie zit er achter dat nummer? Welke grijze stoot gaat mij in de herfst van haar leven eens lekker op mijn kosten verwennen? Het kan niet anders dan een goede grap zijn. Of misschien een poging om in het Guinness Book of Records te komen? Wie wil de oudste hoer op aarde zijn? De oma van het zeilmeisje? Dat is een geruststellende gedachte.
Het tumult in mijn maag zakt. Ik schakel de tv uit, zoek mijn bed op en val in een diepe slaap.
