De paus stond in zijn urbi et orbi stil bij de machtstrijd in Syrië. Over wie het hier bij ons op straat voor het zeggen heeft hoor je hem niet. Terwijl een keihard gevecht om de schaarse ruimte in onze steden plaatsvindt. In de Amsterdamse en Utrechtse binnenstad zijn het de bakfietsmoeders die de petrolheads al diep in het defensief hebben gedrongen. Maar ook elders staat de dominantie van de auto in het straatbeeld onder druk. Zo gemakkelijk als we al van airb&b, de OV-fiets of Spotify gebruik maken, zo eenvoudig is het om in een deelauto van Greenwheels, Free to Go of Car2go te stappen. Of die van Johanna’s Wheels, als je toevallig in het Utrechtse studentencomplex Johanna woont. Waarom zou je eigenlijk nog een auto moeten bezitten?
Ik had het balletje thuis weer eens opgegooid. De auto stond al ter discussie. De helft van de ramen gaat niet meer open, de airco is stuk en de zomer komt eraan. En wat moeten mijn vrouw en ik met een gezinsauto in ons empty nest? Een auto die nauwelijks gebruikt wordt en relatief duur is in gebruik. Het balletje neemt echter de gedaante aan van een knuppel in een hoenderhok. ‘Ik heb een afspraak voor een proefrit gemaakt voor een andere auto,’ meldt mijn vrouw me over de telefoon. ‘Ik heb graag dat je even meegaat.’
De Spotify-isering van ons vervoer. Wie af en toe een auto gebruikt is voordeliger uit met een deelauto. Het gebruik van de auto zit straks gewoon in de huur van je appartement inbegrepen. Op minder dan 50 meter van mijn huis vind ik voor 6 euro per uur een Volkswagen Up! van Greenwheels en een ‘heerlijke BMW 318’ voor 5 euro. En waarom zou je tevreden moeten zijn met een Nissan Almera als je met hetzelfde gemak via Snappcar eens een dagje een Jaguar F, Audi Q7, Tesla X P90D of Citroën 2CV met open dak kunt rijden?
Parkeerplaatsen kunnen plaats maken voor groen en de straat wordt weer van de kinderen. Onderzoek wijst uit dat de waarde van huizen zonder blik voor de deur stijgt. De paniek onder autofabrikanten is vergelijkbaar met die van de bazen van platenmaatschappijen, uitgevers en sigarenfabrikanten: met het verdwijnen van de huidige generatie ouderen kan hun verdienmodel bij het grofvuil.
Terwijl aan onze keukentafel de milieufreak en de meer praktisch ingestelde mens armpje drukken, is in het Utrechtse Lombok een vergelijkbare strijd gaande. Onder druk van het oprukkende stadscentrum roepen de huidige veelal Turkse bewoners en ondernemers om meer ruimte voor de auto, meer winkelaanbod in het ‘voordelige segment’ en het uitbannen van de fietsersguerilla. Hippe nieuwe bewoners willen meer biologische produkten, ruimte voor de bakfiets en een einde aan de terreur van teveel en foutgeparkeerd blik.
Thuis laat de deelauto nog even op zich wachten. Van de Fiat Panda – met trekhaak want je hebt een moestuin of niet – werden we bij de proefrit allebei blij. Hij doet me aan het lelijke eendje denken. Niet met een gat in de bodem en een kachel die niet uit kon, zoals ik hem ken. Maar gewoon. Een zuinig pruttelende tweecilinder. Emotie. Vier ramen die open kunnen, airco. Best praktisch.
