Mensen vragen mij weleens of het niet lastig is, elke twee weken zo’n nieuwe column bedenken? Ik stel ze gerust. Het is net zo min belastend als het onderhouden van een een moestuin. Het ritueel om er eens goed voor te gaan zitten en op te schrijven wat mij bezighoudt, geeft voldoening. Toch gaat het de ene keer wat moeiteloze dan de andere. Het weekend dat ik met vrienden een jaarlijks uitje naar de Ardennen onderneem, is dit keer de spelbreker. Niks op de plank en veel buiten spelen, slap geouwehoer en whisky leiden me af van de 500 woorden in handzame verpakking.
Valt daar dan niks over te schrijven? Zeker wel. Dat we het 26-ste jaar op rij nu al op pad gaan, bijvoorbeeld. Dat het voorjaar voor ieder van ons pas echt begonnen is, als we links van ons op de E25 het kerkje van Visé, bven de grijze leistenen daken zien uittorenen en de gele forsitia en roze prunesbloesem daartussen zien uitbotten. Als hongerige Hollandse wolven stormen we in onze verblijfsaccomodatie af op het meest geschikte bed. Buiten dollen we rond als kafjes die eindelijk de wei in mogen.
De bedden zakken minder door dan ze in vroeger dagen ooit deden. Een te krap douchehok heeft plaatsgemaakt voor meerdere badkamers, met soms een jacuzzi of een sauna erbij. De kratjes bier zijn vervangen door een respectabele selectie van de betere whisky’s. Maar de dagafstanden voor de wandelingen – daar waar we eigenlijk voor komen – zijn als vanouds. Alleen het tijdstip waarop ’s avonds het licht uitgaat valt naar een bedenkelijk vroeg moment. Op zaterdag klok ik iets na negenen. Hoe leg ik dat thuis uit? vroeg een van ons zich af. Die zorg werd door meerderen gedeeld.
En waar hebben jullie het dan over? Ook die vraag hoor ik vaker. 26 jaar met ongeveer hetzelfde clubje mannen op stap gaan vraagt geen grote inspanning om het gezellig te houden. Ongeneerd boeren en scheten laten, eten en drinken waar je zin in hebt en elkaar uitdagen om de snelste te zijn, het koude water in te springen of een boomstammetje te werpen lijken belangrijker dan het verloop van ieders levenjaar, de schietpartij in Utrecht of de verkiezingswinst van Baudet. Het weer was fantastisch. Zelfs het klimaat kon ons even gestolen worden. We vierden het voorjaar. Gelet op de eerste asperges op mijn tuin zeker vijf weken te vroeg. Soit.
